Ազգային մշակույթի փոխանցման և պահպանման ձևերի մեջ կարևոր նշանակություն ունեն ծեսերը: Նախակրթարանի սաների համար Զատկի և Ծաղկազարդի (Ծառզարդար) ծեսերը կրկնակի ուրախ տոներ են:
Ծաղկազարդը բնության զարթոնքի, գարնանային աշխատանքների շրջան է: Ու մենք՝ մեր սաների հետ Ծաղկազարդի ծեսի նախապատրաստական աշխատանքները սկսեցինք ածիկացանով: Նախ, պարզեցինք, որ բույսերը բազմանում են սերմի միջոցով, որ նրանք ունեն արմատներ, որոնցով ամրանում են հողին, իսկ հողն էլ նրանց կերակրում է, և երբ հողը ջրվում է, այդ ջրով բույսերի ծարավն է հագեցնում: Պարզեցինք, որ բնությունը բույսերին ջրում է անձրևների միջոցով: Անձրևներն էլ, մարդկանց նման, լինում են տարբեր՝ ուրախ, տխուր, չարաճճի, անկարգ: Իսկ երբ անձրև չի գալիս, մենք ենք ջրում ծարավ բույսերին, որովհետև առանց ջրի կչորանան ու էլ չեն աճի: Պարզեցինք նաև, որ հողը ժամանակ առ ժամանակ պետք է փխրեցնել, հետևել, որ ոչ ոք չվնասի ծիլերը: Այսպես մենք իմացանք, որ բնության նկատմանբ միշտ պետք է հոգատար լինել, ավելորդ ծաղիկ չքաղել, ծառի ճյուղերը չկոտրել, խոտերը չտրորել: Ծաղկազարդի գործընթացը սաների մեջ նաև սերմանեց սեր դեպի բնությունը, նրա նկատմամբ հոգատարություն, ուշադիր վերաբերմունք:
Պատրաստեցինք Ծաղկազարդի ծիսական պարագա՝ կարկաչա, սովորեցինք և երգեցինք ծիսական «Կարկաչա» երգը: Այցելեցինք մեր կողքի խումբ, երգեցինք «Կարկաչա» և ստացանք ձվեր, քաղցրավենիք, չամիչ և այլ համով ուտեստներ:
Զատկական ծեսի նախօրեին ձուփչոցի խաղացինք: Ձուփչոցին վերածեցինք նաև ընտանեկան նախագծի, որտեղ մեր սաները իրենց ընտանիքներում էլ խաղացին: Այնուհետև դատարկ ձվերը ներկեցինք և դրանցով զարդարեցինք մեր պարտեզի ծառերը:
Զատիկի ծեսը ընտանիքում նշելուց հետո նշեցինք նաև նախակրթարանում, որտեղ բոլոր խմբերով միսանական ծիսական օր ունեցանք, որի ժամանակ էլ ծիսական երգեր, էլ ծիսական խոհանոց, էլ ասիկներ, էլ խաղիկներ խաղացինք: Խաղացինք նաև զատկին բնորոշ ծիսական խաղեր, որոնցից կարող եմ նշել ձվախաղերը: Սաները խաղում էին մեծ ոգևորությամբ: Մասնակցելով ծեսին, սաները, երգելով, պարելով, խաղալով, ծիսական ուտելիք պատրաստելով, ընկալում և ճանաչում են, սովորում ու նոր հմտություններ են ձեռք բերում:
Բարի գալուստ Նելլի Պողոսյանի բլոգ 